Bertentangan dengan politeisme Arab Sebelum Islam, Tuhan dalam Islam tidak mempunyai persekutu dan pasangan tidak juga adanya tali persaudaraan antara Tuhan dan jinn. [16] Pre-Islamic pagan Arabs believed in a blind, powerful, inexorable and insensible fate over which man had no control[petikan diperlukan]. This was replaced with the Islamic notion of a powerful but provident and merciful God.[17]

Menurut dengan Francis Edwards Peters, "Al-Quran mendesak, umat Islam mempercayai, dan sejarawan mengesahkan bahawa Nabi Muhammad dan pengikutnya menyembah Tuhan yang sama dengan umat Yahudi [lihat al-Quran 29:46]. Allah dalam al-Quran ialah Tuhan Pencipta sama yang mengadakan perjanjian dengan Nabi Ibrahim a.s.". Peters mengatakan bahawa al-Quran menggambarkan Allah sebagai lebih berkuasa dan lebih jauh daripada Yahweh, dan sebagai seorang Tuhan yang sejagat, tidak seperti Yahweh yang secara berhampiran mengikut Bani Israel.[10] Menurut dengan Encyclopedia Britannica (lihat juga bahagian berikutan untuk perbandingan antara kesayangan Tuhan dalam Islam dan agama Kristian) [4]:

Islam secara bersemangat menolak kepercayaan Kristian bahawa Tuhan itu tiga dalam satu dalam satu bahan (lihat Tritunggal). Dalam tanggapan Islam pada Tuhan, tiada pengantara di antara Tuhan dan penciptaan yang wujud dan kehadiran Tuhan dipercayai berasa di mana-mana, dan tidak menjelma dalam apa-apa.[17]

Agama Kristian di Barat menganggap Islam sebagai agama kafir sewaktu Salib pertama dan kedua. Muhammad dilihat sebagai sejenis hantu atau tuhan palsu yang disembah dengan Apollyon dan Termangant dalam tritunggal tidak kudus.[18][19] Walau bagaimanapun, pandangan tradisional agama Kristian ialah Tuhan Muhammad ialah Tuhan yang sama dengan Nabi Isa. Ludovico Marracci (1734), pengaku Paus Suci XI, mengatakan:[20]

Bahwa Muhammad dan bersama dengan para pengikutnya yang dianggap ortodoks, telah dan berterusan mempunyai tanggapan adil dan benar Tuhan dan puncanya, kelihatan sangat jelas daripada al-Quran sendiri dan semua hukum Islam, yang ia akan menjadi membuang masa untuk menyangkal mereka yang menganggap Tuha Muhammad berlainan daripada Tuhan yang sebenarnya.

Banyak sekali ayat dalam Perjanjian Lama merujukkan pada kesayangan Tuhan. Suatu tema berpusat dalam Perjanjian Baru ialah kesayangan Tuhan dengan mengirimnya Nabi Isa. Dalam Islam, kesayangan Tuhan ditunjukkan melalui tanda-tandanya dan penciptaan Bumi di mana manusia dapat tinggal dalam keselesaan seherdana.

"Wahai kaum manusia! Sangat sayanginya Tuhan Penajagamu, yang mencipta kamu dan mereka yang tiba sebelum kamu, yang kamu akan mendapat kesempatan untuk mempelahari kesolehan;
yang mencipta Bumi tempat duduk kamu, dan syurga kanopimu; dan kirimkan hujan dari syurga; dan memperuntukkan buah-buahan untuk makanan kamu; oleh itu hangan mendirikan penyekutu dengan Tuhan apabila kamu mengetahui (yang benar)." (Sura 2:21-22, Yusuf Ali)

Doa Islam yang terumum kepada Tuhan ialah 'Maha Pengasih, Maha Penyayang'. Dua nama lain daripada "nama indah" Tuhan ialah 'Maha Mencinta' (Al-Wadud) dan 'Pengurnia'(Al-Wahhāb). Dalam Islam, Watt berkata, Tuhan telah memberikan kesempatan untuk tiap masyarakat untuk memperolehi kemajuan besar (iaitu hidup di Syurga) dengan mengirim utusan atau nabi pada mereka. Islam juga mempunyai doktrin permintaan Muhammad pada Hari Akhirat yang akan diterima secara bergemar, walaupun pendosa mungkin dihukum untuk doa mereka sama ada di hidup ini atau untuk jangka yang berhad di akhirat.[21]